Jakie zajęcia prowadzi psycholog szkolny. Rozwijające uzdolnienia – np. zajęcia dla przyszłych liderek i liderów. Rozwijające umiejętności uczenia się. Rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne oraz inne o charakterze terapeutycznym (wszystko, czego uczeń potrzebuje, żeby lepiej funkcjonował w szkole lub placówce.) – np.:
1. Obowiązek zamiast zachęty Przekraczając szkolne mury czasem słyszy się słowa „to teraz koniec zabawy, teraz będziemy pracować!”. Szkoła i nauka są obowiązkiem – sprawdziany, kartkówki, zadania domowe są obowiązkowe! Uczeń ma obowiązek uczęszczać na lekcje, nawet jeśli są śmiertelnie nudne. Czasem wręcz ma się wrażenie, że słowo „obowiązkowy” zwalnia z prowadzenia zajęć „ciekawych i interesujących”. Bo przecież uczeń i tak musi w nich uczestniczyć, czy tego chce, czy nie. Tymczasem wiele dobrego można zdziałać, gdy dzieci chcą się uczyć, a nie muszą. „Naszym odkryciem po przejściu na ED (edukacja domowa) jest miłość do historii. Nudne lekcje, słabe oceny – tak wyglądał obraz z zeszłego roku. W tym odkrywamy ciekawe opowieści z dawnych czasów. Syn z chęcią sięga po lektury i z wielkim zaangażowaniem opowiada nam, czego dowiedział się z kolejnej książki. Każdego dnia jego entuzjazm do poznawania nowych rzeczy (nie tylko z historii) utwierdza nas w słuszności podjętej decyzji” – mówi mama ucznia klasy piątek szkoły podstawowej. 2. Zadania domowe Sprawa zadań do domu dzieli rodziców. Część uważa, że to sposób na naukę obowiązkowości i systematyczności, cześć jednak stwierdza, że to szkoła jest miejscem na naukę i coś jest nie tak, jeśli nauka staje się rutyną również w domu rodzinnym. „Gdybyśmy chcieli uczyć dzieci w domu, przeszlibyśmy na Edukację Domową” – mówią niektórzy rodzice. Przeczytaj: Nie dajmy się zadaniom domowym! 3. Oceny zamiast informacji zwrotnej Choć zmiany w ustawie oświatowej dopuszczają stosowanie oceny opisowej na praktycznie każdym etapie edukacji, niewielu nauczycieli ją stosuje. Wymaga to dużo więcej pracy oraz stosowania narzędzi, które pozwolą na przekazanie uczniowi rzeczowej informacji, zamiast „staraj się bardziej” albo „stać cię na więcej”. Ocena cyfrowa nie daje żadnej informacji o tym, co poszło dobrze, a nad czym (i jak) można jeszcze pracować. Często niesie ze sobą rozgoryczenie i poczucie krzywdy, oraz (niestety) odbiera prawo do uczenia się na błędach. „Pierwsza ocena naszego syna to 2. z kartkówki w drugim tygodniu września. On nie wie dlaczego dostał taki stopień, a niechęć do chodzenia do szkoły wzrasta z każdym dniem i każdą nową oceną”. – mówi mama chłopca z klasy czwartej. Przeczytaj: System ocen i wyczerpujących prac domowych – realia w polskiej szkole w najmłodszych klasach 4. Budowanie autorytetu na strachu zamiast mentorstwa Z radością możemy czytać i słuchać wielu miłych opowieści o nauczycielach – partnerach, którzy potrafią słuchać, przyznać się do błędu, a przede wszystkim zarażać pasją. Jednak nie mniej (a raczej więcej) jest historii smutnych: o krzyku, stawianiu do kąta, często krzywdzących i niewybrednych komentarzach, szantażowaniu, a także innych prostych i „skutecznych metodach” pracy z dziećmi. „Już sam fakt stosowania przez Panią czerwonego długopisu wywoływał w mojej córce lęk. Choć nie umiała jeszcze czytać i nie wiedziała co jest tam napisane, bała się pokazać zeszyt, bo obawiała się, że nie będzie to miła wiadomość.” – opowiada mama pierwszoklasistki. [reklama id=”68990″] 5. Dyscyplina Czasem można odnieść wrażenie, że w niektórych szkołach uczeń musi otrzymać zgodę na oddychanie. Czytając regulaminy szkolne czy klasowe wydaję się, że uczęszczają tam roboty a nie kilku-, kilkunastoletnie dzieci. Oczywiście zrozumiałe są potrzeby zachowania stosownego bezpieczeństwa, kultury osobistej i współżycia społecznego. Ale szkoła to jednak nie wojsko, dzieci potrzebują ruchu (swobodnego, nie tylko organizowanych zabaw w ramach lekcji wychowania fizycznego), głośnego śmiechu i swobodnej rozmowy. Poza systemem szkolnych kar, można tez znaleźć takie kwiatki jak „karne kartkówki” jako środki dyscyplinujące „mające na celu wyciszenie i skupienie” (pytanie: kogo?). Powszechne jest również stosowanie odpowiedzialności zbiorowej pod hasłem „klasa była niegrzeczna”, więc klasa nie wyjdzie na spacer albo klasa napisze wspomnianą kartkówkę. „Moja córka należy do tych spokojnych, wręcz cichych dzieci. Już kilka razy pytała mnie, dlaczego dostaje karę za coś, czego nie zrobiła. Chłopcy uderzali się po głowach workami ze strojami na w-f i nie ustawili się w pary na czas, więc cała klasa dostała uwagę z zachowania. I co ja jej mam powiedzieć?” – pyta mama uczennicy klasy czwartej. Przeczytaj: Dyscyplina w szkole – posłuszeństwo czy samokontrola 6. Rywalizacja zamiast współpracy Nikogo już nie dziwi nieskończona ilość konkursów szkolnych. Najlepsza praca plastyczna, najwięcej przeczytanych książek, największa ilość punktów w konkursie matematycznym, przyrodniczym, językowym. Od pierwszej klasy jest podsycana rywalizacja pod hasłem „pracy na własny rachunek”, porównywanie uczniów „na tle klasy”, wyróżnienia dla najlepszych. Wszechobecność standaryzowanych testów zdecydowanie zaburzyła swobodny rozwój talentów i umiejętności współpracy. Liczy się efekt indywidualny, a praca grupowa nadal pozostaje niedoceniana. 7. Źle zorganizowana przestrzeń pozalekcyjna Klasy 1-3 szkoły podstawowej mają prawo do korzystania ze świetlicy szkolnej. To miejsce, które ma być szkolną przestrzenią czasu wolnego, gdzie dzieci mogą nie tylko się wspólnie bawić, ale popracować w ciszy z podręcznikiem. Niestety, te aktywności nie zawsze daje się zrealizować. „Świetlica jest przepełniona, być może ze względu na nieszczęsną reformę i dużo pierwszaków. Jest bardzo głośno, a tak zwaną „cichą świetlicę”, gdzie chętni mieliby czytać książki czy odrabiać prace domowe, zorganizowano tuż obok tej zwyczajnej, więc o ciszy można tylko pomarzyć. Z drugiej strony dzieci, które potrzebują przestrzeni do wyszalenia się, ze względów bezpieczeństwa nie mają takiego miejsca, a nie ma możliwości, aby ktoś zabrał ich na salę gimnastyczną. W niektórych szkołach powstają „sale zabaw”, ale nie jest to jeszcze powszechne” – opowiada mama drugoklasisty. 8. Etykietowanie uczniów Pilne dziewczynki, niegrzeczni chłopcy, uczeń z deficytami, leń, itd. Kiedy już przyklei się komuś łatkę, najczęściej trudno ją odkleić. Już sam fakt nazwania szkolenia „Komunikacja z trudnym uczniem” jasno pokazuje, jak traktowane jest wyzwanie stawiane przed nauczycielem. Takie etykiety to jak samosprawdzająca się przepowiednia. Jeśli nie oczekujemy od dziecka niczego dobrego, bo to „trudny uczeń”, nie ma co oczekiwać po nim zmiany postawy. 9. Presja zajęć dodatkowych W klasie trzeciej pojawia się „sprawdzian trzecioklasisty” w szóstej „sprawdzian szóstoklasisty”, zazwyczaj łączą się z tym dodatkowe (czasem nazywane wręcz obowiązkowymi) zajęcia przed lub po lekcjach objętych podstawą programową. Dodatkowo dobrze byłoby jeszcze brać udział w kółkach zainteresowań, sks no i przygotowaniu do konkursów przedmiotowych. Lista laureatów tak dobrze prezentuje się na stronie szkoły. Choć dla wielu rodziców bogaty wachlarz zajęć dodatkowych stanowi atut szkoły, niektórzy mają zgoła odmienne zdanie. „Mój syn chodził tylko na jedne zajęcia sportowe po lekcjach. Od pewnego czasu mówi, że Pani go co chwilę pyta, dlaczego nie był na zajęciach przygotowujących do sprawdzianu. A on w tym czasie woli pobawić się z kolegami klockami. Nie ma problemów z nauką, nie widzę powodów, dla których ma dodatkową godzinę spędzać nad rozwiązywaniem zadań.” – mówi mama trzecioklasisty. 10. Kontakt z nauczycielem Szczególnie w klasach 1-3, gdy nauczyciel spędza z dzieckiem większą część dnia, przydatny jest stały „kanał kontaktowy”. Oczywiście higienicznym jest oddzielanie pracy zawodowej od czasu rodzinnego, jednak postawa niektórych nauczycieli mówiąca „po pracy jestem osobą prywatną, proszę się ze mną kontaktować w godzinach dyżurów w szkole” nie ułatwia współpracy. W niektórych szkołach działają e-dzienniki, w innych tradycyjne dzienniczki czy zeszyty korespondencji. Niektórzy nauczyciele tworzą specjalne adresy mailowe na potrzeby kontaktu z rodzicami. Dla rodzica pracującego na klasycznym ośmiogodzinnym etacie, kontakt „w godzinach dyżurów” jest praktycznie niemożliwy, gdyż są to często pory w środku dnia. „Nauczyciele mojego syna wielokrotnie wzywali nas, rodziców, na spotkania dotyczące jego zachowania i pracy na lekcjach. Bardzo ciężko było nam wytłumaczyć, że ani ja, ani mąż nie możemy przyjechać do szkoły na godzinę 12 ani 14 i nie wynika to z naszego braku zainteresowania dzieckiem czy próbą utrudniania pracy szkole. Po prostu mamy swoje obowiązki w pracy. Uczestniczymy w zebraniach, jesteśmy pod telefonem, mailem. Proponowaliśmy spotkania po naszej pracy, ale nie spotkało się to ze zrozumieniem. Efekt jest taki, że na rozmowie pojawia się jedno z nas, które w wyznaczonym przez szkołę czasie może wyjść z pracy.” – opowiada mama piątoklasisty. Istnieje wiele szkół, gdzie współpraca uczeń – szkoła – dom rodzinny rozwija się świetnie i wszyscy są z niej zadowoleni. Ale to nadal rzadkość. Coraz więcej rodziców szuka alternatywnych dróg edukacji swoich dzieci. Motywują to zarówno potrzebami związanymi z jakością i formą nauki, ale również doświadczeniami wyniesionymi za szkół, na które przyszło im trafić. Nie ma takiego miejsca, które pasowałoby wszystkim i każdemu. Wybór – to kluczowa kwestia, nie tylko w edukacji. Cytaty pochodzą z rozmów autorki z rodzicami dzieci w wieku szkolnym, z różnych szkół – publicznych i niepublicznych.
Praktyki zawodowe – przepisy. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 sierpnia 2017 roku podaje, że „ praktyczna nauka zawodu jest organizowana przez szkołę ”. Praktyki uczniowskie są wymagane do ukończenia szkoły lub konkretnego kursu (np. praktyki nauczycielskie w przypadku kursu pedagogicznego).

Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Siostry syn (12lat) został wczoraj pobity w szkole w wyniku czego ma połamany obojczyk. Oczywiście siostra z mężem dzisiaj była u pani dyrektor w szkole porozmawiać o sprawie - rodzice tamtych chłopców mają być wezwani do szkoły w celu wyjaśnienia sprawy i mam nadzieję, że wyciągnięcia jakichś konsekwencji. Co jeszcze można zrobić? a raczej co powinno się zrobić w takim przypadku? Czy trzeba zgłosić sprawę na policji i jakie są tego konsekwencje, co dalej się dzieje? jaka jest procedura? Z góry dziękuję za pomoc :-) Cezary Cichocki Konsultant SAP FI, Certified Application Associate - Fina... Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Agnieszka Dubińska: Czy trzeba zgłosić sprawę na policji i jakie są tego konsekwencje, co dalej się dzieje? zawiadomic policje powinna dyrektorka, ba miala taki OBOWIAZEK. Jesli w obawie o kontrole, reputacje itp jeszcze tego nie zrobila, to zaniedbala swoje obowiazki. Byly takie wypowiedzi ludzi z prokuratury dotyczace innych pobic (TVNowskich). nie dajcie pozamiatac pod dywan. pozdr Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? poza tym wchodzi ewentualnie odszkodowanie od szkoły za niezapewnienie bezpieczeństwa i roszczenia do rodziców konto usunięte Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? w październiku ub roku przeszłam to samo - 12 letni syn pobity przez agresywnego kolegę z klasy (Cygana) po pierwsze - obdukcja po drugie - zmusiłam szkołę do zgłoszenia tego incydentu na policję, to ich obowiązek, mimo, ze mogą byc niechętni dzieciak już wcześniej sprawiał problemy, w związku z czym obecnie ma kuratora byliśmy wzywani na policję, przesłuchiwani, świadkowie zdarzenia również nie pozwólcie by uszło to na sucho sprawcy, dla niego byloby to przyzwolenie na dalsze takie działania, konto usunięte Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? zgadzam się z opinią przedmówców. Koniecznie zgłosić na Policję + obdukcja (będzie potrzebna Policji) koleżanka miała podobną sytuację, pobito jej syna. Szkoła próbowała "wyciszyć" sprawę. W przypadku kolejnych (oby nie) podobnych incydentów w przyszłości macie podstawę i Szkoła też o usunięcie takich uczniów ze szkoły. Procedura: przesłuchania + sankcje (kurator, nagana, wywalenie ze Szkoły, itp). Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Witam, pisałem na ten temat niedawno do Dziennika Zachodniego, gdzie czytelniczka miała problem z agresją dzieci wobec jej dziecka, na szczęście jeszcze nie doszło do pobicia. Oto treść artykułu: "W opisywanej sytuacji samo tylko zgłoszenie sprawy na policję może niewiele dać, przede wszystkim dziecku należy zapewnić bezpieczeństwo w środowisku, w którym codziennie przebywa. Stosownie do przepisów o systemie oświaty za bezpieczeństwo ucznia na terenie szkoły odpowiadają nauczyciele, w szerszym aspekcie zaś szkoła jako jednostka organizacyjna. Przede wszystkim więc sprawę należy zgłosić dyrekcji szkoły, czy też wychowawcy klasy, bądź szkolnemu pedagogowi celem podjęcia odpowiednich działań wychowawczych wobec uczniów, działania te mogą polegać na mediacji czy też lekcjach wychowawczych, rozmowach służących określeniu rodzaju problemu. Pamiętać należy, że nieletni najczęściej nie odpowiadają na podstawie Kodeksu karnego, nie oznacza to jednak, że policja nie ma prawa zatrzymać nieletniego, nie oznacza to także, że na nieletniego nie może zostać nałożona kara. Odpowiedzialność karna nieletnich, a ściślej odpowiedzialność za popełnienie czynu zabronionego pod groźbą kary, została w polskim prawie uregulowana w dwóch aktach prawnych: Kodeksie karnym oraz ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich. Wskazując na te dwie ustawy należy rozróżnić sytuacje zależne od wieku nieletniego. Jeżeli nieletni dopuszcza się czynu zabronionego przed ukończeniem 13 roku życia sąd traktuje popełnienie takiego czynu jako przejaw demoralizacji nieletniego i może zastosować środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich takie jak dozór odpowiedzialny, dozór kuratora, umieszczenie w odpowiednich placówkach wychowawczych, upomnienia, zobowiązania do określonych zachowań bądź w ekstremalnym przypadku umieszczenie w zakładzie poprawczym. Starsze dzieci, te które ukończyły 15 rok życia, w przypadku dopuszczenia się ciężkich przestępstw takich jak zabójstwo, rozbój czy umyślne ciężkie uszkodzenie ciała innej osoby, mogą odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym. W każdym przypadku zgodnie z kodeksem karnym odpowiadają małoletni, którzy ukończyli 17 rok życia. W sytuacjach takich jak ta, w przypadku braku reakcji ze strony pedagogów, można rozważać zawiadomienie o zaistniałym problemie policji lub sądu rodzinnego, a także kuratorium oświaty. Rozważając wszelkie opcje trzeba mieć jednak na względzie także to, jakie problemy mogą się wiązać dla Pani syna w sytuacji zaangażowania organów państwa w tak szerokim zakresie, jeżeli jednak synowi grozi realne niebezpieczeństwo to nie należy zwlekać z działaniami." Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Policja, Obdukcja, Sąd. -- Moja koleżanka, której syna sytuacja dotknęła nie bawiła się w wyrozumiałość. Podjęła szybkie kroki. --Paweł B. edytował(a) ten post dnia o godzinie 10:35 Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Dziękuję za wszystkie porady. Z tego co wiem to dyrektorka zajęła się sprawą, ale siostra z tych nerwów nie zapytała o kwestię policji - to jest do ustalenia. Rodzice tych chłopców zostali wezwani na rozmowę i w przyszłym tygodniu ma być konfrontacja rodziców, których dzieci są zaangażowane w sprawę. Koledzy, którzy pobili mojego siostrzeńca przyszli nawet przeprosić go, ale rodzice łobuzów do siostry już nie dzwonili, bo chyba nie czuli się w obowiązku....a może to tylko nam się wydaje, że rodzice odpowiadają za czyny dzieci i też powinni poczuć się w obowiązku przeprosić albo chociaż zadzwonić i zapytać jak dziecko się czuje? już sama nie wiem..... Anna L. Lepiej, żebyś zapomniał i się uśmiechał niż pamiętał i by... Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Każdy medal ma dwie strony... Miałam kiedyś podobną sytuację (odwrotną): mój syn był w szkole wyzywany, ośmieszany wobec kolegów, szykanowany... Nie pomagały rozmowy z wychowawcą, dyrekcją szkoły, z rodzicami, było coraz gorzej, tym bardziej, że syn nigdy nie należał do tych mniejszych. Po ok. pół roku nie wytrzymał i przyłożył porządnie swojemu prześladowcy (jestem pełna podziwu, iż wytrzymał tak długo) i nasze problemy się skończyły. Rodzice tego drugiego chłopca próbowali coś z tym zrobić, jednak po tym, co usłyszeli na policji, zrezygnowali. Od tamtej pory nikt mojemu dziecku nie dokucza, a i on nie podniósł na nikogo ręki. konto usunięte Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Nie wiemy jaki był motyw sprawców, więc trudno to oceniać, prawda? Prawne porady autorka już otrzymała, wie gdzie się zwrócić. Powiem tylko, że gdyby to chodziło o moje dziecko to dołożyłbym wszelkich starań (oczywiście zgodnie z prawem), żeby sprawcy zostali najsurowiej ukarani, jak tylko dopuszcza prawo. Miewałem różne bójki, mniej poważne i poważniejsze w podstawówce, ale ot tak oboczyk się nie łamie. Kary godnym jest fakt, że dyrektorka w takiej sytuacji nie wezwała policji i na nią też złożyłbym skargę. Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Anna L.: Każdy medal ma dwie strony... Miałam kiedyś podobną sytuację (odwrotną): mój syn był w szkole wyzywany, ośmieszany wobec kolegów, szykanowany... Nie pomagały rozmowy z wychowawcą, dyrekcją szkoły, z rodzicami, było coraz gorzej, tym bardziej, że syn nigdy nie należał do tych mniejszych. Po ok. pół roku nie wytrzymał i przyłożył porządnie swojemu prześladowcy (jestem pełna podziwu, iż wytrzymał tak długo) i nasze problemy się skończyły. Rodzice tego drugiego chłopca próbowali coś z tym zrobić, jednak po tym, co usłyszeli na policji, zrezygnowali. Od tamtej pory nikt mojemu dziecku nie dokucza, a i on nie podniósł na nikogo ręki. Czy to jest porada prawna? Anna L. Lepiej, żebyś zapomniał i się uśmiechał niż pamiętał i by... Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Adam Michalski: Nie wiemy jaki był motyw sprawców, więc trudno to oceniać, prawda? Prawne porady autorka już otrzymała, wie gdzie się zwrócić. Powiem tylko, że gdyby to chodziło o moje dziecko to dołożyłbym wszelkich starań (oczywiście zgodnie z prawem), żeby sprawcy zostali najsurowiej ukarani, jak tylko dopuszcza prawo. Miewałem różne bójki, mniej poważne i poważniejsze w podstawówce, ale ot tak oboczyk się nie łamie. Kary godnym jest fakt, że dyrektorka w takiej sytuacji nie wezwała policji i na nią też złożyłbym wszystkim odpowiedzialna jest szkoła, na której terenie doszło do tego zdarzenia. Gdzie byli nauczyciele? Ze złamaniem nie wiadomo, jak było, mogło dojść do niego np. w wyniku upadku... Anna L. Lepiej, żebyś zapomniał i się uśmiechał niż pamiętał i by... Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Magdalena B.: Anna L.: Każdy medal ma dwie strony... Miałam kiedyś podobną sytuację (odwrotną): mój syn był w szkole wyzywany, ośmieszany wobec kolegów, szykanowany... Nie pomagały rozmowy z wychowawcą, dyrekcją szkoły, z rodzicami, było coraz gorzej, tym bardziej, że syn nigdy nie należał do tych mniejszych. Po ok. pół roku nie wytrzymał i przyłożył porządnie swojemu prześladowcy (jestem pełna podziwu, iż wytrzymał tak długo) i nasze problemy się skończyły. Rodzice tego drugiego chłopca próbowali coś z tym zrobić, jednak po tym, co usłyszeli na policji, zrezygnowali. Od tamtej pory nikt mojemu dziecku nie dokucza, a i on nie podniósł na nikogo ręki. Czy to jest porada prawna?Porada prawna została już udzielona, to była historia z życia i punkt widzenia drugiej strony. Z dziećmi bywa różnie, niestety, w grupie bywają okrutne, a my, dorośli (i rodzice i nauczyciele) odpowiadamy za ich bezpieczeństwo, dlatego nie można całą winą obarczać dzieci, bo przecież nie rodzą się złe. konto usunięte Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Błażej w zasadzie wyczerpał temat. Czyli: obdukcja, policja, kuratorium, sąd. Sąd orzeknie, kto zawinił i kto jaką karę ma ponieść. Anna P. Sztuka życia - to cieszyć się małym szczęściem. Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Ciężkie obrażenia ciała ( zwolnienie powyżej 7 dni ) to prokurator. proszę nie czekać na konfrontację. To nic nie da. Z mojego 25-letniego doświadczenia w szkole wiem że będą to zwykłe przepychanki pt 'kto zaczął i dlaczego. Dobrze Pani radzą. Natychmiast zgłosić sprawę na policję ( jeśli dziecko jest w szpitalu zastrzec, żeby nie dopuszczać policji do dziecka bez obecności rodzica - najlepiej na piśmie). następnie poinformować dyrekcję szkoły że w związku z niedopełnieniem przez nich obowiązkowego zawiadomienia policji o incydencie, zglasza Pani sprawę do KO. Jeśli nie będzie Pani miała zgłoszenia na policję, nie można dochodzić odszkodowania za ewentualne dalsze leczenie od szkoły. Nie bawić się. Dyrektorka będzie robiła co w jej mocy żeby sprawę zostawić w szkole - im mniej takich incydentow, tym lepiej jest widziana przez władze. Po za tym może byc tak że nie było nauczyciela , tam gdzie powinien być - a to już zarzuty prokuratorskie dla P. edytował(a) ten post dnia o godzinie 17:53 Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Dziękuję wszystkim Państwu za porady i historie z życia (które są dla mnie równie ważne). Temat dotyczy mojego dziecka. We środę byłam razem z mężem umówiona w szkole na rozmowę z wychowawcą na temat sytuacji w klasie mojego syna, ponieważ syn skarżył się, że 3/4 klasy go wyśmiewa, obraża, przezywa, robi na złość. Tylko dwie osoby z klasy nie biorą w tym udziału. Proszę mi wierzyć, że nie jest to w tej chwili wybielanie mojego dziecka, ale autentyczna sytuacja (zresztą z Karolem chodziliśmy do neurologa, psychologa, pedagoga, nawet psychiatry,robiliśmy szereg badań, ponieważ w zeszłym roku szkolnym zdarzały się z jego strony zachowania agresywne - badania i lekarze nie znaleźli innej przyczyny niż problem z emocjami.) Karol ukończył więc Trening Zastępowania Agresji i naprawdę popracował nad sobą i widać tego efekty. Z jego strony sytuacje agresywne się już nie zdarzają. A w zeszłym tygodniu dowiedziałam się, że klasa nadal go prowokuje, zaczepia, obraża itp. I że jest tak codziennie. Żeby rozwiązać tę sytuację umowiliśmy się (ja i mąż) z wychowawcą na rozmowę. Przyszliśmy chwilę wcześniej i czekaliśmy aż skończy się lekcja - była to akurat lekcja wf Karola klasy. Dzieci wróciły z podworka, poszły do szatni sportowej się przebierać, my staliśmy na korytarzu przed pokojem wuefistów i wtedy jacyś chłopcy wybiegli z szatni zawołać nauczyciela, bo coś się dzieje. Okazało się, że przez pół lekcji wf chłopcy wyśmiewali się z Karola, że nie umie rzucać piłeczką palantową, a kiedy weszli do szatni, to jeden z nich go popchnął od tyłu i kopnął. Karol się odwrócił i zamachnął kluczami, które akurat trzymał w ręku, a wtedy kolejny chłopak go złapał, przewrócił na ziemię, przełożył mu nogę na szyję żeby go unieruchomić, a następny rzucił się na niego całym ciałem. Byłam dzisiaj u dyrektorki, powiedziała, że było wczoraj po lekcjach spotkanie z tymi dzieciakami, przyznali się do tego oraz do wyśmiewania i obrażania Karola, napisali to na kartkach i obiecali poprawę. W poniedziałek dyrekcja ma zadzwonić do mnie i powiedzieć co dalej. Karol jest w gipsie, dostałam zwolnienie lekarskie na 4 tygodnie. Nie wiem jak się powinnam zachować w stosunku do szkoły - dyrektorka to mądra kobieta (udowodniła to wielokrotnie, kiedy mieliśmy kłopoty z Karolem), nie chciałabym jej robić kłopotów, myślę, że zachowa się rozsądnie i obiektywnie, a z drugiej strony tu chodzi o moje dziecko i nie jest to przecież błaha sprawa! Ale jest też taka strona medalu, że mój drugi syn jest również w tej szkole, w młodszej klasie, a w przyszłości będziemy tam chcieli też wysłać trzeciego syna. Przepraszam, że tak się rozpisałam na forum porad prawnych, ale z wdzięczności za tak szybki i konkretny odzew, chciałam Państwu przedstawić szczegóły tej sprawy. Jeszcze raz wszystkim dziękuję za pomoc :) Dagmara D. Field Research Poland - Badania rynku - moja miłość. Wykł... Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? NIe możesz działać połowicznie. NIe wychowasz cudzych dzieci, a musisz sobie zdawać sprawę,że u takich dzieci akcja = reakcja. Jeśli nie zamierzasz zmienić swojemu dziecku szkoły - to możesz sięgnąć tylko po środki ostateczne. Bo nie wiem jak sobie to dalej wyobrażasz : będziesz chodzić ze swoim dzieckiem do szkoły i pilnować go na przerwach ? Może oczekujesz tego od pani dyrektor ? Od wychowawcy ? Nikt nie da dziecku prywatnej ochrony "bo inne dzieci go nie lubią". Oczywiście - można rozmawiać - tylko to będzie rozmowa "słowo za słowo". Ani rodzice tych dzieci, ani nauczyciele, ani Ty nie będziecie w stanie ocenić powodów tych zachowań. Nie wiesz jakie słowa tam padały i "kto pierwszy zaczął". Więc skupmy się na efekcie tych sytuacji : Twoje dziecko wychodzi z akcji pobite. Więc albo zmienisz mu towarzystwo - albo policja, prokuratura, sąd. Ustanowienie kuratora bardzo dobrze robi. Dyskutowanie i kłócenie się z rodzicami (bo do takiej kłótni dojdzie prędzej czy później) i personelem szkoły nie ma większego sensu. Tak to widzę. Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Adam Michalski: Nie wiemy jaki był motyw sprawców, więc trudno to oceniać, prawda? jaki motyw usprawiedliwia złamanie komuś obojczyka? Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Takie męczenie "słabszych" w szkole to niestety norma i nie od dziś, najczęściej kończy się na przekroczeniu granicy przez "męczycieli" w dwa sposoby: - zmiana szkoły - tak: i problemy się kończą...Arleta K.: w październiku ub roku przeszłam to samo - 12 letni syn pobity przez agresywnego kolegę z klasy (Cygana) Zastanawia mnie ten nawias - jeśli w prawidłowy sposób go odbieram i Twój syn ma podobne zdanie to wcale nie dziwię się reakcji wspomnianego cygana (kuratora jaki na nim siedzi z resztą też)... dziecko prześladowane przez rówieśników może się bronić tylko silna psychiką lub siłą fizyczną jeśli ma warunki - nic nie dzieje się bez przyczyny. Ps. przepraszam za nieprawność mojej porady ale prawne kroki zostały już opisane powyżej :)Piotr L. edytował(a) ten post dnia o godzinie 20:18 konto usunięte Temat: Pobicie dziecka w szkole - co robić? Piotr L.: Zastanawia mnie ten nawias - jeśli w prawidłowy sposób go odbieram i Twój syn ma podobne zdanie to wcale nie dziwię się reakcji wspomnianego cygana (kuratora jaki na nim siedzi z resztą też)... dziecko prześladowane przez rówieśników może się bronić tylko silna psychiką lub siłą fizyczną jeśli ma warunki - nic nie dzieje się bez przyczyny. Ps. przepraszam za nieprawność mojej porady ale prawne kroki zostały już opisane powyżej :)otóz odbierasz go jak sadze nieprawidlowo, bo sytuacja byla i jest do dzisiaj calkowicie odwrotna, to On terroryzuje klase i nauczycieli i w zaden sposob nie jest gnebiony przez 2 lata mlodszych kolegow (tak drugi raz powtarza 5 klase)i to on przesladuje innych, którzy unikaja go jak ognia i nie wchodza mu w droge... a przez Twoje rozumienie podobnych zdarzen, tacy jak on i jemu podobni czuja sie bezkarni i dalej bija slabszych GRATULUJE!!!

Praktyki nauczycielskie w szkole – instrukcja. Liczba godzin: 60 godz. Forma zaliczenia: ZO. Termin: Praktyka ciągła – dwutygodniowa (wrzesień) Cele praktyki. Praktyka ta ma charakter próbnej pracy nauczycielskiej, powinna zapoznać z różnymi aspektami pracy zawodowej nauczycieli wczesnej edukacji, a w szczególności umożliwić Zawsze staję po stronie dzieci i tym razem nie planuję wyjątków. Dyscyplina, porządek i ład jak najbardziej spoko, ale w granicach prawa oświatowego. Nienawidzę tego nieśmiertelnego „wy to byście chcieli praw, a obowiązkach nikt nie pamięta” jako nauczycielskiej wymówki dla odmowy realizacji jakiegoś prawa… To, że ktoś raz przeszedł przez pasy na czerwonym świetle, nie odbiera mu prawa do głosowania w wyborach parlamentarnych. Zbieram zatem TOP 5 grzechów nauczycieli, które są popełniane nagminnie. Czego nauczyciel nie może robić? 1. Skonfiskować telefonu Po prostu nie ma takiego prawa. Wypowiedział się w tej kwestii Rzecznik Praw Obywatelskich, przemawia za tym prawo. Bardzo upraszaczając: Nauczyciel może:– Poprosić cię o schowanie i wyłączenie telefonu– Wstawić uwagę za korzystanie z telefonu albo ujemne punkty z zachowania– Wstawić jedynkę ze sprawdzianu, na którym korzystałeś z telefonu, nawet jeśli nie zdążyłeś nic ściągnąć– Poprosić o odłożenie telefonu Nauczyciel nie może:– Odebrać ci telefonu– Przeglądać jego zawartości(!)Prawa konstytucyjne na które możesz się powołać: Art. 49 – Wolność komunikowania sięArt. 51 – Prawo do autonomii informacyjnejArt. 64 – Prawo do własności Mam o tym cały osobny materiał w którym dokładnie tłumaczę jak się przed tym wszystkim bronić: 2. Zabronić ci wypisać się z religii! Możesz wypisać się z religii kiedy tylko zechcesz i nie musisz się z tego tłumaczyć. Z etyki także. To są zajęcia dobrowolne i na życzenie, tak samo jak na życzenie są niektóre przystanki autobusowe. Nikt nie ma mocy prawnej, by odmówić ci wypisania się z tych zajęć, nawet na miesiąc przed wystawieniem ocen. O wypisywaniu się z religii też mam bardzo szczegółowy materiał: 3. Wstawić jedynki za gadanie! Zaskoczeni? Nie bez powodu osobna skala służy do wystawiania ocen z zachowania a zupełnie inna do ocen za osiągnięcia szkolne (wiedza, umiejętności, kompetencje). Nie możesz dostać jedynki za tzw. lekceważący stosunek do przedmiotu, bo nie ma takiego pojęcia na chemii czy fizyce, a przynajmniej ja nie znalazłam w podstawie programowej. Mądry nauczyciel może cię zapytać o to, co działo się na lekcji i w ten sposób wpisać pałę, ale za gadanie nie może. Za gadanie może wstawić co najwyżej uwagę. 4. Wstawić jedynki za makijaż i farbowane włosy. To historia dłuższa i bardziej skomplikowana i o prawdę będę walczyć jak lwica. Młode dziewczyny (i chłopcy) malują się głównie dlatego, by przykryć trądzik i dodać sobie pewności siebie. Z jakiegoś powodu nauczyciele rzucają na prawo i lewo frazesami o tym, że ważne to co w sercu, że wygląd nie ma znaczenia, ale jakoś te zasady magicznie przestają działać, gdy mówimy o nastolatce z makijażem. Niezależnie od tego jakie masz podejście do tematu – działa ta sama zasada co w punkcie trzecim. Nie ma jedynek za makijaż. Po prostu nie. I o tym też nagrałam i napisałam obszerny materiał: 5. Odmówić pełnoletniemu uczniowi samodzielnego pisania usprawiedliwień Masz 18 lat? Cudownie, możesz sam pisać sobie usprawiedliwienia. Niezależnie od tego, co sądzi na ten temat twój wychowawca, dyrektor szkoły czy nauczyciel. Jesteś pełnoletni, podejmujesz takie decyzje samodzielnie. Szkoły mają spory problem z respektowaniem tej zasady, ale o normalność walczy Rzecznik Praw Obywatelskich. Jeśli jesteście ciekawi szczegółowego uzasadnienia – odsyłam do osobnego materiału poświęconego tylko temu zagadnieniu No dobra, a teraz w skali od 1 do 5… ile z tych zasad łamali twoi nauczyciele? Jestem bardzo ciekawa! 🙂 prawa uczniaszkoła Z kolei w Łodzi w Szkole Podstawowej Nr 81 samorząd uczniowski współdecyduje o wszystkim, co dzieje się w szkole, nie ma tam jedynek, a o tym, czy ocena zostanie wstawiona do dziennika decydują uczniowie. Z kolei w Szkole No Bell w Konstancinie-Jeziornie uczniowie decydują nawet o tym, na jakie lekcje chodzą.
Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 08:16 Flirtować, robić kawały, no właściwie wszystko xD blocked odpowiedział(a) o 11:39 uczyc sie gadac z innymisluchac muzyczkiczytac jakąs ksiazke z domurysowacgrac w piłke, ( ale moze sie oberwac )grac na telefonie zastanawiac sie nad czymsróżne rzeczy mozesz w szkole robic ; D nobody . odpowiedział(a) o 12:10 flirtować , poznawać nowych ludzi . ;Dodpowiesz ? proosze ; *[LINK] Achaacha odpowiedział(a) o 17:22 -uprawiać sport-jeździć na wycieczki-poznawać nowych ludzi-chodzić do różnych klubów zainteresowań- no i można też dostawać oceny, nie zawsze dobre :) siiiima odpowiedział(a) o 08:15 Namalia odpowiedział(a) o 08:20 Grac na telefonie, gadac z kumplami albo kumpelami ;]Proszę, pomóż.. Jestem w kropce.. :[[LINK] No nie wiem. Ja idę do klasy szóstej więc może... uczyć się :(. Zawiązać nowe znajomości? I taki tam fajne rzeczy ;-) blocked odpowiedział(a) o 09:39 uczyć sie słuichać wszyystko nawet uprawiać se...ks na dup*ie siedzieć jak zwyklexD blocked odpowiedział(a) o 08:17 W szkole robi się to co się chce. A najlepiej to odpi*dalaj cos. blocked odpowiedział(a) o 08:15 Uważasz, że ktoś się myli? lub
Dziecko z alergią. Jak mu pomóc w szkole? Wszystko rozpoczęło się w grudniu minionego roku. Wówczas przedstawiciele Ministerstwa Zdrowia zwrócili się do Polskiego Towarzystwa Alergologicznego z prośbą o przygotowanie standardów postępowania w przypadku anafilaksji, zaostrzenia astmy lub innych chorób alergicznych u dzieci i młodzieży w placówkach oświatowych. Ważna informacja dla wszytskich, którzy 5 czerwca w swojej szkole chcą wypuścić w niebo balony. Wypuszczenie w niebo balonów napełnionych helem wymaga zawiadomienia i uzyskania pozwolenia od Zespołu Strategicznego Zarządzania Przestrzenią Powietrzną Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej. Wniosek "Zgłoszenie propozycji przeprowadzenia pokazów z użyciem balonów w przestrzeni wykorzystywanej do żeglugi powietrznej" trzeba przesłać do 20 maja 2008 na numer faxu (22) 574 57 29. Wniosek znajduje się na stronie Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej (PAŻP) pod adresem: Po przesłaniu wniosku PAŻP wyda warynkową zgodę na wypuszczenie balonów i udzieli dodatkowych informacji o kolejnych krokach postępowania. Każda szkoła może przygotować swój scenariusz "Dnia Szkoły bez przemocy", który zorganizuje na własnym terenie. Możliwość ta nie dotyczy szkół warszawskich, które zostały zaproszone do wzięcia udziału w "Dniu Szkoły bez przemocy" na Podzamczu w Warszawie. W przygotowywanym przez szkoły programie powinny się znaleźć elementy, które podane są w poniższych wskazówkach do scenariusza 5 czerwca. Dzięki nim szkoły z terenu całej Polski biorące udział w "Dniu Szkoły bez przemocy" będą mogły w symbolicznym geście wypuszczenia w niebo czerwonych baloników wspólnie i jednocześnie wyrazić odcięcie się od przemocy i agresji. Wskazówki do scenariusza "Dnia Szkoły bez przemocy": "Dzień Szkoły bez przemocy" jest okazją do wspólnego protestu wobec przemocy w szkole; jest także wydarzeniem podsumowującym II edycję programu społecznego "Szkoła bez przemocy". "Dzień" powinien się odbyć na terenie szkoły. Centralnym punktem obchodów "Dnia" w szkołach jest wypuszczenie w niebo o godz. przez uczestników wydarzenia czerwonych baloników jako znak odcięcia się od przemocy w szkole. 5 czerwca może być okazją do zorganizowania działań integrujących społeczność szkolną takich, jak na przykład: dzień sportu mecz piłki nożnej uczniowie kontra nauczyciele wystawa prac plastycznych uczniów warsztaty plastyczne, muzyczne, teatralne kolorownie logotypu "Szkoła bez przemocy" przedstawienie teatralne w wykonaniu uczniów Kilka szkół (dwie lub trzy, nie więcej) może na terenie jednej szkoły wspólnie zorganizować "Dzień Szkoły bez przemocy". Absolwenci tuż po szkole często imają się prac dorywczych, takich jak kasjer, sprzedawca, kelner, pomoc kuchenna, pracownik fizyczny. Znaleźć ciekawą i rozwojową pracę bez fachu w kieszeni nie jest tak łatwo. Jak bowiem wygląda dla pracodawcy CV, w którym zarówno wykształcenie, jak i doświadczenie to praktycznie puste rubryczki? Czy czuje się bezpiecznie w szkole?Co można poprawić w szkole?Co jest najważniejsze w szkole?Jak bezpiecznie zachowywać się w szkole?Co to jest bezpieczeństwo uczniów w szkole?Co świadczy o poziomie bezpieczeństwa w szkole?Co można robić na przerwie w szkole?Jak zapewnić bezpieczeństwo uczniów w szkole?Co to znaczy czuć się bezpiecznie? Osoba dyżurująca przy wejściu powinna zwrócić szczególną uwagę na niepokojące zachowanie lub strój odwiedzających – za duże ubranie, unikanie kontaktu wzrokowego oraz podejrzanie duży plecak mogą wskazywać na złe zamiary i możliwe zagrożenie. Czy czuje się bezpiecznie w szkole? Każdy czuje się w niej bezpieczny. Nie ma przemocy fizycznej ani psychicznej, – reaguje na każdy przejaw przemocy, zachowao niezgodnych z powszechnie przyjętymi normami, – na bieżąco rozwiązuje się w niej konflikty i problemy, – współpracuje z instytucjami, które wspierają ją w zakresie bezpieczeostwa: np. Co można poprawić w szkole? 10 rzeczy, które można i warto zmienić w szkole: Pozwalać dzieciom pracować w grupach. … Zachęcać do samodzielnego selekcjonowania informacji. … Organizować więcej prac projektowych. … Częściej wychodzić poza szkolne mury. … Wykonywać proste ćwiczenia gimnastyczne podczas lekcji. … Umożliwiać zamianę ról. … Zmienić ustawienie ławek. Co jest najważniejsze w szkole? Pożądane umiejętności, takie jak: umiejętność kreatywnego rozwiązywanie problemów, komunikacji, krytycznego myślenia, współpracy, aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym i kształtowania charakteru wymagają innego programu szkolnego. Jak bezpiecznie zachowywać się w szkole? Zasady bezpieczeństwa w szkole nie biegamy. nie bujamy się na krzesłach. nie wchodzimy na krzesła ani stoliki. nie rzucamy żadnymi przedmiotami. nie opuszczamy miejsca bez pozwolenia nauczyciela. nie wychodzimy z klasy przed końcem danej lekcji. Co to jest bezpieczeństwo uczniów w szkole? Bezpieczeństwo w szkole Obejmuje wiele obszarów, w tym: stan techniczny budynków szkoły i jej otoczenia, wewnątrzszkolne przepisy i ich znajomość wśród nauczycieli, uczniów i rodziców, klimat społeczny, a także różnorodne programy i zajęcia adresowane do poszczególnych grup szkolnej społeczności. Co świadczy o poziomie bezpieczeństwa w szkole? Do obowiązków nauczyciela należy stały nadzór w trakcie prowadzenia zajęć, systematyczne kontrolowanie miejsc, gdzie prowadzone są zajęcia, powiadomienie o uszkodzonych salach lub sprzętach dyrektora szkoły. Ważnym czynnikiem bezpieczeństwa jest także kontrola obecności uczniów na każdych zajęciach. Co można robić na przerwie w szkole? Co robić podczas przerwy w szkole? #1. Powtarzaj materiały. Być może nie jest to zbyt ekscytujące, ale z pewnością bardzo przydatne. … #2. Idź do biblioteki. … #3. Przygotuj sobie plan zadań. … #4. Wyjdź na dwór. … #5. Posłuchaj muzyki. Jak zapewnić bezpieczeństwo uczniów w szkole? Zasady i działania poprawiające bezpieczeństwo w szkołach Eliminowanie zagrożeń lub ich źródeł, np. … Separowanie personelu szkoły i uczniów od stref zagrożenia, tj. … Stosowanie technicznych środków ochrony zbiorowej, np. Co to znaczy czuć się bezpiecznie? To stan, w którym jestem bezpieczna, jest mi dobrze – w relacji z kimś, w jakiejś sytuacji, miejscu. W psychologii funkcjonuje pojęcie dobrostan: brak emocji negatywnych, przekonanie, że nic mi w tej sytuacji nie zagraża, że ją kontroluję i mam duże poczucie własnej skuteczności.

Co uczeń w szkole może robić, a czego nie.? Chodzi o to, żeby napisać w punktach co uczeń może robić (czyli do czego ma prawa), a czego nie może robić. w waszej szkole. Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2011-11-14 20:18:02. 0 ocen | na tak 0%.

Dołączył: 2013-03-11 Miasto: Brodnica Liczba postów: 848 8 stycznia 2014, 06:46 Moje drogie , co można robic po technikum handlowym ?? Na jakie studia ?? Co można robić w przyszłości. Na pewno zobaczę odpowiedź , że iść do sklepu ... ale handlówka to ni tylko sprzedaż towarów w sklepie. Można to robić po zawodówce sprzedawca. Proszę o propozycje. :) Dołączył: 2013-11-11 Miasto: Warszawa Liczba postów: 558 8 stycznia 2014, 07:05 wszystko zależy od predyspozycji konkretnej osoby;wiadomo sklep i+ opcja handlowiec najpopularniejsza, ale to robić można po każdej innej co mi przychodzi na szybko do głowy to np. specjalista ds marketingu, przedstawiciel handlowy, ew. coś związanego z reklamą czy księgowością czy manager ktoś jest obrotny może też otworzyć coś swojego (patrz hurtownia czy jakaś działalność gosp. związana ze sprzedażą towarów i usług, np. z tematyki kompletnie odrębnej jaką jest powiedzmy biuro podróży czy doradztwo handlowe, możliwości jest ogrom, wszystko jest kwestią zainteresowań, chęci, kreatywności i kwestii studiów: idąc na takie o profilu związanym z handlem czy marketingiem będziesz mieć przewagę nad osobami po ogólniaku (wiadomo już miałaś przedmioty zawodowe);a w kwestii tego na jakie studia to w zasadzie na każde, nawet kompletnie niezwiązane z profilem twojej szkoły, o ile Ci się zamarzą i uważasz, że masz szanse się dostać. Dołączył: 2012-08-09 Miasto: Łódź Liczba postów: 5209 8 stycznia 2014, 08:39 "a w kwestii tego na jakie studia to w zasadzie na każde, nawet kompletnie niezwiązane z profilem twojej szkoły, o ile Ci się zamarzą i uważasz, że masz szanse się dostać." nie zgodzę się, że na każde.. wątpię, żeby po techniku handlowcu dała sobie rade np na informatyce albo ekonometrii. Po handlowcu dużo moich znajomych poszło na AWF :] Może jakaś logistyka też być pewnie. Dołączył: 2010-11-04 Miasto: Dubaj Liczba postów: 5320 8 stycznia 2014, 09:08 Jeżeli chcesz iść na porządne studia, to naprawdę nie warto wybierać technikum. Po technikum mieszczącym się w mojej szkole ludzie nie mają ani pracy, ani na porządne studia się nie dostali i są w czarnej dupie ;-) Lepiej wybrać, czy chce się studiować i iść do liceum, czy chce się mieć zawód i iść do zawodówki, a liceum robić sobie zaocznie. Chyba, że jest jakiś w miarę fajny kierunek technikum w miarę dobrej szkole. Edytowany przez niedostepnaa 8 stycznia 2014, 09:10 aurelka246 Dołączył: 2013-07-23 Miasto: Liczba postów: 40 8 stycznia 2014, 09:26 Ja jestem po technikum handlowym i wyjechałam do pracy do UK :) A jeżeli chodzi o studia to może coś związanego z reklamą, wydaje mi się że to dosyć interesujące. Dołączył: 2013-03-11 Miasto: Brodnica Liczba postów: 848 9 stycznia 2014, 06:33 Właśnie technikum jest bardzo interesujące. Zdajesz maturę i egzamin na technika. Do pracy możesz iść do biura rachunkowego gdzie miałam np. praktyki lub do sklepu by sobie dorobić i długo nie szukać pracy. Pracodawca bardzo zwraca na to uwagę, na ten tytuł. Jesli uzyskałaś tzn , że 75 % wiedzy masz o handlu. Myślałam tak o marketingu. Bardzo przyjemny przedmot i pozyteczny. Nie jest trudny, ale z życia codziennego. Niestety do moich planów wradła się mysl o filologii spec. germańskiej. Ale jeszcze mam trochę czasu więc przemysle :)
W sieci można zobaczyć mnóstwo wyprodukowanych ręcznie na szydełku czy drutach ubrań, dodatków do domu, które robią wrażenie i które szybko znajdują nabywców. Na przykład: czapki z pomysłem, tu na przykład berety nawiązujące kształtem i kolorem do… owoców. buciki dla niemowlaków. zestawy wyprawkowe dla noworodków.
Dzieci spędzają w placówkach oświatowych większą część życia dlatego przysługuje im, jako uczniom, szereg praw. Te prawa mają zagwarantować im spokojny przebieg nauki, bez niepotrzebnych stresów i traum. Każda szkoła ma obowiązek prezentować uczniom ich prawa oraz obowiązki w szkolnym statucie. Poznaj prawa i obowiązki ucznia w polskiej szkole. Najważniejsze w poniższym artykule: Prawa i obowiązki ucznia są ujęte przede wszystkim w szkolnym statucie, ale także w Konstytucji RP, prawie oświatowym oraz międzynarodowych dokumentach. Podstawowymi prawami ucznia są: prawo do nauki, wolności przekonań i wypowiedzi, życia bez przemocy. Nauczyciele są zobowiązani do przestrzegania wytycznych z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej dla ucznia ze specyficznymi trudnościami w nauce. Według polskiego prawa nie można ucznia zawieszać w prawach ucznia poprzez uniemożliwienie mu uczęszczania na zajęcia edukacyjne. Prawa ucznia w szkole Prawa i obowiązki ucznia są spisane w kilku dokumentach. Najbardziej podstawowym prawem ucznia jest prawo do nauki, określa je Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Szkoła ma obowiązek zapewnić każdemu uczniowi odpowiednie warunki do osobistego rozwoju, tak aby przygotować go do pełnienia roli w społeczeństwie demokratycznym i obywatelskim oraz w rodzinie. Prawa ucznia są ujęte w prawie oświatowym, Konstytucji RP, Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Konwencji o Prawach Dziecka ale podstawowym miejscem, w którym należy ich najpierw szukać jest statut każdej szkoły. Ten kodeks praw i obowiązków ucznia określa co uczeń może robić w szkole, czego oczekiwać, a także czego można od niego wymagać. Inne prawa ucznia wynikające z Konstytucji to: prawo do wychowania w rodzinie prawo do wychowania bez przemocy, prawo do informacji, prawo do swobody myśli, sumienia religii, prawo do swobody wypowiedzi. Najważniejsze prawa ucznia są następujące: prawo do zapoznania się z programem nauczania poszczególnych przedmiotów,zapoznania się z wewnątrzszkolnym systemem oceniania i oceny zgodnie z jego założeniami,właściwie zorganizowanego procesu kształcenia,opieki wychowawczej i zapewnienia warunków bezpieczeństwa,życzliwego podmiotowego traktowania w procesie kształcenia i wychowania, rozwijania swoich zainteresowań, zdolności i talentów na zajęciach lekcyjnych, pozalekcyjnych orazpowiadamiania go o terminie i zakresie pisemnych sprawdzianów wiadomości,odpoczynku w czasie przerw świątecznych i ferii,uzyskania pomocy w przypadku trudności w naucekorzystania z opieki zdrowotnej oraz poradnictwa i terapii pedagogicznej i psychologicznej,korzystania z pomieszczeń szkolnych, sprzętu środków dydaktycznych, księgozbioru biblioteki i świetlicy tak podczas zajęć lekcyjnych jak i pozalekcyjnych,uczestnictwa i udziału w organizowaniu imprez kulturalnych, sportowych i rozrywkowych na terenie szkoły. Kuratorium oświaty dba o prawa ucznia w każdej szkole. Sprawdź: Ile sprawdzianów i kartkówek może być w tygodniu? [Prawa Ucznia] Prawa ucznia – kartkówki W każdym statucie szkolnym powinna być informacja regulująca kwestię sprawdzianów, kartkówek i klasówek. Przede wszystkim uczeń ma prawo wiedzieć o sprawdzianie z wyprzedzeniem, w ciągu dnia nie może odbyć więcej niż jeden, a w ciągu tygodnia nie więcej niż trzy. Kartkówka zwykle nie może obejmować zakresu więcej niż trzech lekcji wstecz, a klasówka jednego działu. Uczeń ma prawo do uzasadnienia oceny wystawionej przez nauczyciela, sprawiedliwej oceny oraz do wglądu do swojej pracy. W statucie szkolnym powinny być ujęte także szczegółowe prawa ucznia do poprawy oceny. Notoryczne łamanie praw ucznia przez nauczyciela może być zgłoszone do kuratorium oświaty. Zobacz też: Proszę o usprawiedliwienie… Czyli jak napisać usprawiedliwienie nieobecności w szkole? Prawa ucznia z dysleksją w szkole Nauczyciel jest zobowiązany do tego, aby przestrzegać zaleceń wyznaczonych przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną uczniowi ze specyficznymi trudnościami w nauce. Tacy uczniowie mają prawo do uczestniczenia w specjalnych zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych. W czasie egzaminów mają prawo do specjalnych warunków np. oddzielnej sali oraz dłuższego czasu pisania. Łagodniej ocenia się stronę graficzną pracy oraz ortografię. W pracach domowych dotyczących np. wypracowań mają prawo pisać je na komputerze. Te kwestie wchodzą w zakres obowiązków szkoły wobec ucznia z dysleksją. Prawa ucznia z dysleksją w liceum są takie same, jak w podstawówce. Zobacz też: Obniżenie oceny z zachowania za brak maseczki. Czy można karać uczniów za brak maseczki w szkole? Prawa ucznia z depresją Depresja wśród nastolatków jest często bagatelizowana, gdyż powszechnie uznaje się, że dzieci i młodzież nie mają poważnych problemów. Nic bardziej błędnego. Z roku na rok coraz więcej nastolatków podejmuje próby samobójcze. Powodem depresji nastolatka może być zarówno sytuacja rodzinna, jak i przemoc w szkole, zwłaszcza cyber przemoc, niepowodzenia w nauce, trudności w relacji z rówieśnikami czy nieszczęśliwa miłość. Tych problemów nie można lekceważyć. Uczeń ze zdiagnozowaną depresją ma prawo liczyć na dyskrecję nauczycieli, a także wsparcie psychologiczno-pedagogiczne w szkole. Powinna mu być zaoferowana pomoc pod kierunkiem szkolnego psychologa lub pedagoga. Jeśli nauczyciel podejrzewa ucznia o depresję powinien niezwłocznie skontaktować się z jego rodzicami i zaproponować konsultację u specjalisty. W okresie zaostrzenia choroby uczeń powinien móc liczyć na wyrozumiałość nauczycieli i indywidualne podejście. Sprawdź: Czy nauczyciel może zabrać telefon? Prawa ucznia po dłuższej nieobecności Uczeń w przypadku dłuższej nieobecności spowodowanej np. chorobą ma prawo otrzymać wsparcie szczególnie od wychowawcy, który powinien zorganizować w klasie ochotników, którzy przekażą koledze wskazówki co do przerabianego materiału w szkole. Wychowawca jest odpowiedzialny za kreowanie w klasie ducha pomocy koleżeńskiej. W przypadku zaległych sprawdzianów uczeń ma prawo umówić się indywidualnie z nauczycielem na napisanie zaległej pracy. Zobacz również: Jedynka za brak pracy domowej. Czy za brak pracy domowej można dostać 1? Prawa ucznia na praktykach zawodowych Prawa uczniów praktykach reguluje Rozporządzenie Rady Ministrów z 1 lutego 1974 r. Tak więc uczeń ma prawo: korzystać z praktycznej nauki zawodu według określonego programumieć zapewnione stanowisko pracy, narzędzia i dokumentację technicznąmieć zapewnioną odzież roboczą, środki ochrony osobistejmieć zapewnioną opiekę lekarską i możliwość korzystania z zakładowego ambulatoriumwykonywać pracę pod nadzorem pedagogicznymbyć zaznajomionym z przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz przepisami przeciwpożarowymi przed rozpoczęciem pracybyć zatrudnionym w zgodzie z przepisami o ochronie pracy młodocianychbyć ubezpieczonym od następstw nieszczęśliwych wypadkówkorzystać z bezpłatnego zakwaterowania jeżeli praktyczna nauka zawodu odbywa się w zakładzie pracy znajdującym się w innej miejscowości niż szkoła lub miejsce zamieszkania ucznia, a codzienny dojazd do zakładu pracy nie jest możliwy;korzystać odpłatnie z wyżywienia w zakładzie pracyzwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania (siedziby szkoły) do miejsca odbywania praktycznej nauki zawodu i z powrotem najtańszym publicznym środkiem lokomocji Sprawdź: Jak motywować nastolatków do nauki? 5 najważniejszych kwestii Zawieszenie w prawach ucznia W polskiej szkole nie jest dopuszczalne karanie ucznia w sposób uniemożliwiający mu naukę w szkole. Uważa się, że byłoby to sprzeczne z prawem do nauki, które gwarantuje Konstytucja Rzeczypospolitej. W żadnym statucie szkolnym nie może więc znaleźć się zapis, że uczeń może być zawieszony w prawach ucznia. Jedyne dopuszczalne konsekwencje złego zachowania się dziecka są możliwe przez odebranie mu przywilejów np. zakaz uczestniczenia w imprezach szkolnych lub wycieczkach. Zobacz również: Absencja szkolna – definicja, rodzaje, normy A jakie są obowiązki ucznia w szkole? Uczeń, oprócz praw, ma także szereg obowiązków. Określa je Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 roku. Najważniejszym z nich jest postępowanie zgodne z regulaminem szkoły, dbanie o dobre imię szkoły. Kolejnym jest zachowywanie się w sposób właściwy wobec kolegów oraz grona nauczycielskiego zgodne z przekazanym systemem wartości oraz dbanie o wygląd i higienę osobistą, unikanie uzależnień. Uczeń jest zobowiązany rzetelnie poszerzać swoją wiedzę i umiejętności poprzez uczestniczenie w zajęciach szkolnych oraz postępować w sposób uczciwy i prawdomówny. Ma także obowiązek szanować mienie szkolne i wszystkich osób w szkole przebywających oraz przestrzegać zasad kultury i współżycia społecznego, w tym szanować symbole narodowe i religijne zarówno własne, jak i cudze. Ważny jest też stosunek ucznia do obowiązków szkolnych. Zobacz też: Tabliczka mnożenia – jak skutecznie nauczyć dziecko tabliczki mnożenia? Rzecznik praw ucznia w szkole Każda szkoła ma prawo mieć rzecznika praw ucznia, ale nie jest to obowiązkowe. Sposób jego powołania oraz zakres obowiązków powinien być określony w szkolnym statucie. Z reguły rzecznik zajmuje się sprawami przestrzegania praw uczniów, do niego można składać wnioski i zażalenia. Zwyczajowo rzecznika powołuje dyrektor szkoły na wniosek Uczniowskiego Samorządu Szkolnego. Rodzice pytają: Jakie są prawa ucznia?Podstawowym prawem jest prawo do nauki. Oprócz tego ważne są prawa do wolności religii, swobody wypowiedzi, życia bez przemocy, do informacji, sprawiedliwej oceny postępów w nauce, wypoczynku, rozwijania własnych pasji i zainteresowań. Prawa i obowiązki ucznia – gdzie są zapisane?Najważniejszym dokumentem określającym prawa i obowiązki ucznia w każdej szkole jest statut szkolny. Oprócz tego prawa ucznia są zapisane w kilku dokumentach państwowych i międzynarodowych oraz w prawie oświatowym. Obowiązki ucznia z kolei w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z 2001 r. Co oznacza zawieszenie w prawach ucznia?W polskim systemie oświatowym nie ma takiej kary jak zawieszenie w prawach ucznia, gdyż byłoby to złamaniem konstytucyjnego prawa do nauki, które przysługuje każdemu dziecku. Czy uczeń ma prawo do poprawy sprawdzianu?Tak, ale szczegółowe zasady w jaki sposób i kiedy oraz jaką ocenę może poprawić zawarte są w statucie szkolnym. Czy nauczyciel ma prawo krzyczeć na ucznia?Nie, ponieważ każdy uczeń ma prawo do poszanowania jego godności. Nauczyciel nie ma prawa podnosić głosu na ucznia, obrażać go lub upokarzać oraz stosować odpowiedzialności zbiorowej. Czy nauczyciel ma prawo przeszukać plecak ucznia?Nie, takie prawo posiada tylko policjant. Jeśli więc uczeń odmówi okazania zawartości plecaka nauczycielowi, szkoła ma prawo wezwać policję. Czy uczeń ma prawo poprawić każdą ocenę?To zależy od wewnętrznego systemu ocenia w danej szkole, który powinien być znany każdemu uczniowi. Przeważnie możliwe są do poprawy tylko niektóre oceny np. ze sprawdzianów. Warto uprzedzić dziecko, że rozpoczęcie nauki w szkole to także zmiany w domu. Trzeba będzie planować następny dzień inaczej, odrobić zadanie domowe, spakować plecak. Dużym ułatwieniem jest planowanie szkolnego dnia przy okazji zmian w przestrzeni dziecka do nauki. Biurko zamiast małego stolika, własna szafka na podręczniki. Uczniowie nieprzystosowani społecznie, agresywni, utrudniający pracę na lekcjach to częsty problem szkół, także podstawowych. Do naszej redakcji trafiło pismo, wysłane też do kuratorium, w którym rodzice, zaniepokojeni zachowaniem pewnego siedmiolatka, proszą o pomoc. Jak rozwiązać ten problem? Każde dziecko ma przecież prawo do nauki. Jest jakiś złoty środek? Agresja w szkołach to nic nowego - problem jest, był i będzie. Niestety niewiele zmienia się w przepisach, przez co placówki oświatowe mają niewiele możliwości. Jednym słowem ucznia, który stwarza zagrożenie dla pozostałych kolegów ze szkoły, nie współpracuje z pedagogiem i nauczycielami można co najwyżej przenieść do innej placówki. To jednak nie rozwiązuje problemu - przecież w innej szkole historia może się również: Klasa była bez dzieci, bo rodzice się baliWulgarny, arogancki i agresywny W liście do kuratorium, który również otrzymaliśmy, rodzice opisują zachowanie ucznia pierwszej klasy szkoły podstawowej w Sopocie, który skutecznie utrudnia prowadzenie Nasze dzieci chodzą do pierwszej klasy Szkoły Podstawowej nr 9 w Sopocie, która liczy zaledwie 13 dzieci. Już w pierwszych tygodniach września okazało się, że jest w szkole chłopiec, który przejawia agresywne zachowanie względem innych uczniów, nie podporządkowuje się poleceniom nauczycieli, jest arogancki, wulgarny, a często też agresywny - piszą w liście do kuratorium rodzice. - Doszło do tego, że niemal codziennie jakieś dziecko było przez niego pobite. Chłopiec nie ma żadnych autorytetów i zahamowań, bije, dusi, drapie i kopie (także po częściach intymnych) nasze dzieci. W każdej chwili, bez powodu, jest w stanie zrobić innej osobie krzywdę. Przykład: po zatemperowaniu ołówka wstał z ławki, aby wyrzucić wiórki, a następnie wrócił do swojej ławki okrężną drogą, obok dziewczynki, której wbił w ramię zatemperowany ołówek (...)Dyrektor: Potrzeba trochę cierpliwościTo, że w szkole rzeczywiście jest problem potwierdziła sama dyrektor placówki. Podkreśliła jednak, że rodzice z nią współpracują (chłopiec uczęszcza na wiele zajęć i terapii poza szkołą), a w ostatnich dniach zajęcia w placówce organizowane są dla niego indywidualnie - pracuje z nim jeden nauczyciel .- Dziecko jest bardzo inteligentne, o niesamowicie wysokim IQ, ale nie radzi sobie z emocjami. Posiada orzeczenie, pozostaje pod stałą opieką poradni i specjalistów, do których chodzi z rodzicami także poza szkołą - mówi Małgorzata Gładysiewicz, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 9 w Sopocie - Pamiętajmy o tym, że dzieci z problemami też mają prawo do egzystencji i nauki w normalnej placówce. Chłopiec, o którym mowa, wkrótce będzie miał włączoną farmakologię, więc mamy nadzieję, że leki obniżą emocje, z którymi nie może sobie poradzić. W szkole zdarzył się na razie jeden incydent w postaci dużego ataku złości. W gorszych dniach uczeń przebywa w izolacji, ma nauczyciela, który nie opuszcza go na minutę i razem realizują podstawę dyrekcji rodzice wzorowo współpracują ze szkołą, odbyli z synem wszystkie wskazane badania, zapisali go też na tzw. trening umiejętności społecznych. I choć dla rodziców innych uczniów tej klasy najlepszym rozwiązaniem byłoby przeniesienie chłopca do innej szkoły, dyrekcja jest dobrej myśli i podkreśla, że potrzeba jeszcze trochę Przez pięć lat wyjeżdżałam na projekty unijne i miałam okazję zobaczyć, jak sprawa trudnych uczniów rozwiązana jest w innych krajach. Mają tam przede wszystkim większe wsparcie psychologów i pedagogów szkolnych, którzy wyciszają dzieci, są też dodatkowe finanse na wsparcie rodzin, bo nie każdego stać na terapię, która czasem, jak w przypadku naszego ucznia, ciągnie się latami - dodaje dyrektor Gładysiewicz. - Czasem trzeba też więcej cierpliwości. Mamy klasę integracyjną, wcześniej też poradziliśmy sobie z podobnym przypadkiem. Wierzę, że teraz będzie podobnie. Oczywiście, jeśli nic się nie poprawi, może być taka sytuacja, że dziecko zostanie przeniesione do innej placówki, ale to musimy przedyskutować z To problem dobrze znany w szkołachSprawa znana jest pomorskiemu kuratorowi, który już podjął działania w ramach pełnionego nadzoru Zapoznajemy się z działaniami podjętymi przez dyrektora szkoły w ramach jego kompetencji i odpowiedzialności za bezpieczeństwo uczniów oraz udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej - mówi Monika Kończyk, pomorski kurator oświaty. - Z dotychczasowych ustaleń wynika, że w szkole utworzono mało liczną klasę, do której uczęszcza chłopiec, prowadzone są liczne warsztaty terapeutyczne i integracyjne, warsztaty dla nauczycieli, opracowany został specjalny program edukacyjno-terapeutyczny, odbywają się cykliczne spotkania z rodzicami, ostatnio zatrudniony został asystent nauczyciela. Szkoła współpracuje również z poradnią psychologiczno-pedagogiczną i innymi instytucjami przypomina, że problem uczniów niedostosowanych społecznie występuje w szkołach, a te radzą sobie z takimi problemami, postępując zgodnie z przepisami rozporządzenia MEN o zasadach udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz rozporządzenia MEN w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem Ostatecznie, w szczególnie uzasadnionych przypadkach (drastycznego naruszania statutu szkoły przez ucznia), po wyczerpaniu wszelkich dostępnych form pomocy, uczeń taki, na wniosek dyrektora szkoły, może zostać przeniesiony przez kuratora oświaty do innej szkoły - dodaje Kończyk. UI3ocy.
  • 6b1glkvdyo.pages.dev/47
  • 6b1glkvdyo.pages.dev/89
  • 6b1glkvdyo.pages.dev/93
  • 6b1glkvdyo.pages.dev/63
  • 6b1glkvdyo.pages.dev/12
  • 6b1glkvdyo.pages.dev/82
  • 6b1glkvdyo.pages.dev/58
  • 6b1glkvdyo.pages.dev/39

    • co można robić w szkole